Δημιουργία συντονιστικού

Για το δικαίωμα μας στην γνώση

   Στην σύνοδο των πρυτάνεων που πραγματοποιήθηκε πριν λίγο καιρό στο Ρέθυμνο η κυβέρνηση προσπάθησε να μας πείσει για το καλό των προθέσεων της, παρουσιάζοντας ένα κείμενο τυλιγμένο με ωραία λόγια που κατά αυτήν στοχεύει στον εκσυγχρονισμό της παιδείας και στο ξεπέρασμα εμποδίων που χρόνια ταλανίζουν τα πανεπιστήμια μας, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμη προσπάθεια για την διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου που μάλιστα αυτή την φορά είναι πιο βίαιη από ποτέ, μέσω της εισαγωγής managers στα πανεπιστήμια, της αντικατάστασης του πτυχίου με ένα φάκελο ατομικών προσόντων, της απαγόρευσης συμμετοχής των φοιτητών και καθηγητών στην λήψη αποφάσεων, της αλλαγής του τρόπου χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Πιο συγκεκριμένα.

1.συμβούλια Α.Ε.Ι.

Κεντρικό ζήτημα που βάζει η κυβέρνηση είναι ο περιορισμός του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ. Μάλλον η κυβέρνηση θεωρεί πως η δημοκρατία και η ελευθερία αποτελούν εμπόδιο για το «σύγχρονο» πανεπιστήμιο γι’ αυτό και αναθέτουν την ερευνητική και επιστημονική  στρατηγική των ιδρυμάτων σε ένα νέο όργανο το «συμβούλιο» κάθε ΑΕΙ. Κάτι παρόμοιο βιώνουμε και εδώ στο Αγρίνιο  με την διοικούσα επιτροπή η οποία έχει την πρώτη και την τελευταία λέξη για το πανεπιστήμιο μας και που μέσα σε αυτήν συμμετέχουν και άνθρωποι όπως ο κ. Πιτσιόλας επιχειρηματίας της agrino. Η βασική διαφορά μετάξι αυτού του συμβουλίου και της διοικούσας είναι πως η διοικούσα είναι προσωρινή( μέχρι να φτιαχτούν πρυτανικές αρχές) ενώ αυτό το συμβούλιο αν περάσει ο νόμος θα είναι για πάντα πάνω από τα κεφάλια μας και θα καθορίζει την μοίρα του πανεπιστημίου μας, άρα και της ζωής μας.

2.εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα 

Οι φοιτητές θα εισάγονται σε σχολές και όχι σε τμήματα μέσω κάποιας αδιευκρίνιστης μορφής γενικών εξετάσεων. τελειώνουν ένα γενικό πρώτο έτος και μετά ανάλογα τον βαθμό που τους έχουν δώσει οι καθηγητές και μέσω διάφορων άλλων συστημάτων θα εισάγονται σε τμήματα. Αυτό όμως δεν είναι τόσο απλό, με βάσει τον νόμο 1268/82  «κάθε τμήμα αντιστοιχεί σε μία επιστήμη», αυτό περά από το επιστημονικό κομμάτι που είναι αναγκαίο για την κοινωνία, δηλαδή να υπάρχουν επιστήμονες με συγκεκριμένη γνώση πάνω σε ένα αντικείμενο π.χ. μηχανικοί περιβάλλοντος, έχει και μια άλλη σημασία για εμάς, όταν τελειώσουμε το τμήμα μας (δ.π.φ.π  ή δ.ε.α.π.τ) θα έχουμε συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα ( ελπίζουμε για το δ.π.φ.π) που θα μας κατοχυρώνουν δικαίωμα σε διάφορους κλάδους εργασίας, θα μας κατοχυρώνουν συγκεκριμένους μισθούς και το σημαντικότερο θα ανήκουμε σε ένα σωμάτιο μέσω του οποίου θα διεκδικούμε όλοι μαζί τα δικαιώματά μας. Αν λοιπόν το κείμενο αυτό της κυβέρνησης αποτελέσει νόμο του κράτους θα καταργηθεί κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης, αφού πλέον δεν θα έχουμε ένα πτυχίο Κοίνο για όλους αλλά ένα ατομικό φάκελο όπου  αυτός θα καθορίζει  το μισθό, τα δικαιώματα μας και θα είναι διαφορετικός για τον καθένα

3 θεσμοί χρηματοδότησης «διαφάνεια και εμπιστοσύνη».

Η πρόταση της κυβέρνησης είναι η «μετεξέλιξη της ανεξάρτητης αρχής για τη διασφάλιση της ποιότητας της ανώτατης εκπαίδευσης (Α.ΔΙ.Π) σε ανεξάρτητη αρχή αξιολόγησης, πιστοποίησης και χρηματοδότησης της ανώτατης εκπαίδευσης» η άποψη που έλεγε ότι η αξιολόγηση δεν θα συνδέεται με την χρηματοδότηση αλλά ότι θα αποτελεί όρο βελτίωσης των αδυναμιών των ΑΕΙ, των τμημάτων και των σχολών, μάλλον το υπουργείο την έχει ξεχάσει

Δεν θα επεκταθούμε άλλο στην ανάλυση της κατάστασης και του κειμένου διαβούλευσης διότι ξεπερνάει τους στόχους αυτού του φυλλαδίου. Εμάς μας αφορά να θίξουμε τις σημαντικότερες πλευρές του κειμένου διαβούλευσης και να πούμε την άποψη μας για το πώς πρέπει να κινηθούμε σαν φοιτητές οι οποίοι διεκδικούν το δικαίωμα τους στην γνώση    

Η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει τον εαυτό της ώρα να ξεπεράσουμε και εμείς τον δικό μας

όπως  γίνεται αντιληπτό αν τα μέτρα αυτά περάσουν και γίνουν νόμος του κράτους το μέλλον του πανεπιστημίου μας, το μέλλον το δικό μας θα είναι δυσοίωνο. Πρέπει  λοιπόν όλοι ανεξάρτητος παράταξης να ενωθούμε και να παλέψουμε για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα, να δημιουργήσουμε ένα κίνημα ελπιδοφόρο που θα προασπίζει το δικαίωμα του καθενός μας στην μόρφωση το οποίο δεν θα υποχωρήσει μέχρι να πετύχει τον στόχο του.

 Πρέπει να φτιάξουμε ένα συντονιστικό έτσι ώστε να είναι νικηφόροι οι αγώνες μας όπως και στο παρελθόν.