CINEMA

Παρασκευή 18 Μαρτίου και ώρα 20:00μμ στην αίθουσα 8 

θα γίνει προβολή της ταινίας 

ΤΟ ΚΥΜΑ / DIE WELLE

του σκηνοθέτη Ντένις Γκάνσελ 

που εξέπληξε κοινό και κριτικούς.

Υπόθεση: Οταν συνειδητοποιεί, ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας της Ιστορίας, προκαλούν αφόρητη ανία στους μαθητές του, ένας νεαρός καθηγητής, προτείνει την εφαρμογή ενός ιδιότυπου πειράματος, που προβλέπει συγκρότηση μιας ελίτ με μυστικούς κώδικες, σκληρή πειθαρχία και υψηλούς στόχους. Οι μαθητές θα οδηγήσουν το πείραμα σε απόλυτη επιτυχία και, χωρίς να το καταλάβουν, θα αρχίσουν να υποκύπτουν στη διακριτική γοητεία του φασισμού.

Αντόνιο Γκράμσι

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.

Μετεφρασμένη η ανακοίνωση του φοιτητικού συλλόγου του LSE

Οι Έλληνες πολίτες βρίσκονται εν μέσω σαρωτικών περικοπών στις δημόσιες υπηρεσίες, και το εκπαιδευτικό σύστημα έχει δεχθεί ισχυρά χτυπήματα.

Κόβοντας υποτροφίες, μειώνοντας τις θέσεις των καθηγητών και συγχωνεύοντας πανεπιστήμια, η Ελληνίδα υπουργός Παιδείας  Άννα Διαμαντοπούλου γίνεται συνένοχη στην προσπάθεια αποσύνθεσης του ίσου δικαιώματος στην παιδεία.

…

Στην Ελλάδα η εκπαίδευση είναι δωρεάν. Όλα τα πανεπιστήμια είναι δημόσια, και η ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης απαγορεύεται από το σύνταγμα. Πρόσφατα, η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση προσπάθησε να τροποποιήσει το σύνταγμα για να επιτρέψει την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Κυρίως προσπάθησε με μια ριζική αλλαγή να επιτρέψει στο πλαίσιο των δημοσιών πανεπιστημίων την χρηματοδότησή τους από ιδιωτικές επιχειρήσεις μετατρέποντας τα ιδρύματα σε αποστειρωμένα κέντρα εκπαίδευσης εργαζομένων. Όλα αυτά τα σχέδια απέτυχαν λόγω των μαζικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν την άνοιξη του 2006 και το χειμώνα του 2007.

Η σημερινή, σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να επαναφέρει τις προηγουμένως απορριφθείσες πολιτικές μαζί με άλλα μέτρα λιτότητας τα οποία προωθούνται σαν η μόνη λύση στη οικονομική κρίση. Στη κορυφή αυτών των μέτρων, η Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργός Παιδείας, η οποία μιλάει σήμερα στο LSE  έχει προτείνει την εισαγωγή διδάκτρων στα πανεπιστήμια ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών ώστε να καταργηθεί η κρατική χρηματοδότηση, καθώς και την διακοπή παροχής υποτροφιών σε Έλληνες φοιτητές.

Η κ. Διαμαντοπούλου αντιγράφει το αγγλικό μοντέλο. Ακριβώς όπως η συμμαχία Δημοκρατικών-Συντηριτηκών (κυβερνών συμμαχία στην Αγγλία), η Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει επενδύουν στην κρίση του χρέους στην προσπάθεια να προωθήσουν πολιτικές όπου από την μία μεριά καταστρέφουν την παιδεια και το κράτος πρόνοιας και από την άλλη προστατεύουν τα κέρδη και τα προνόμια των πλουσίων μειώνοντας τους φόρους τους.

Οι Έλληνες φοιτητές διαδήλωσαν έξω από την Βρετανική πρεσβεία με ένα πανό που έγραφε, αλληλεγύη στον αγώνα των Βρετανών φοιτητών, και τώρα ας πούμε εμείς:

ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Ανεπιθύμητη η Διαμαντοπούλου στο LSE

Σήμερα  μίλαγε η υπουργός παιδείας στο lse με τίτλο "The Role of Education in Greece’s Recovery". Ο φοιτητικός σύλλογος έβγαλε δελτίο τύπου που καταδικάζει επίσημα την πολιτική, τις προτάσεις και την ίδια την Διαμαντοπουλου.

The greek people are in the midst of sweeping cuts to public services, and their education system has taken massive blows.

Cutting scholarships, reducing the teaching workforce and merging colleges and universities, the Greek Education minister - Anna Diamantopoulou- is complicit in dismantling their equal right to education.
...
In Greece education is free. All universities are public, and the privatization of higher education is forbidden by the constitution. Yet, the previous Conservative Government of Greece attempted to amend the constitution to allow for private universities. On top of this they tried to radical change the framework of the public universities to allow private enterprise to fund public education and transform these institution into narrow job training centres. All of these plans failed because of the massive protests that erupted in Spring of 2006 and Winter of 2007.

The current, Social-Democratic Government are now attempting to restore these previously rejected policies along with other austerity measures that are being put forward as a “solution” to the current financial crisis. On top of these measures Anna Diamantopoulou, the Minister of Education, who is speaking tonight at LSE has proposed the introduction of university tuition fees, to scrap public funding to humanities and social science, and cut all public scholarships for Greek students.

Mrs. Diamantopoulou is replicating the British-model. Just like the ConDem Coalition, Diamantopoulou and her government invoke the debt crisis in order to put forward policies that on one hand destroy education and the welfare state and on the other hand protect the profits and the privileges of the wealthy by reducing their taxes.

The Greek students protested outside the British embassy with a banner proclaiming solidarity with the British students struggle, now let us say:

NO TO FEES, NO TO PRIVATIZATION, & NO TO PUBLIC SECTOR CUTS!

RESISTANCE, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- SOLIDARITY, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δελτίο Τύπου ΑΡιστερής ΕΝότητας Νομικής για το θέμα των μεταναστών

Από το πρωί της Δευτέρας 24/1 υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια από τις παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, τον κοσμήτορα της ΝΟΠΕ και μερίδας του τύπου να εκφυλίσει και να υπονομεύσει τον δίκαιο αγώνα μεταναστών εργατών που ζητάνε τη νομιμοποίηση τους. Θεωρούμε τουλάχιστον υποκρητικό από πλευράς ΔΑΠ και ΠΑΣΠ από τη μία να θεωρούν δίκαιο τον αγώνα των μεταναστών και από την άλλη στις ανακοινώσεις τους να δηλώνουν πως δεν θα ανεχτούν τη φιλοξενία των απεργών στο κτίριο της Νομικής. Σε μια κίνηση ακραίου αυταρχισμού η ΝΟΠΕ κλείνει μέχρι την Παρασκευή με lock-out. Η ευθύνη για αυτή την εξέλιξη ανήκει αποκλειστικά στην Κοσμητεία. Μάλιστα επιχειρείται σε μια προσπάθεια να κερδηθούν μικροκομματικά οφέλη στην πλάτη ανθρώπινων ζωών να στοχοποιηθεί η Αριστερή Ενότητα. Η Νομική σχολή με ομόφωνη απόφαση του φοιτητικού της συλλόγου είναι ένας φιλόξενος χώρος για την υποστήριξη αυτού του αγώνα. Αυτή η φιλοξενία στο ακόμα κλειστό παλιό κτίριο της Νομικής που δεν χρησιμοποιείται για καμία δραστηριότητα της σχολής δεν παρακωλύει στο ελάχιστο τις λειτουργίες του Πανεπιστημίου. Στον αγώνα των μεταναστών εργατών για να δουλεύουν νόμιμα συμπαρίστανται μια πλατιά Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην οποία συμμετέχουν σωματεία, δημοτικές κινήσεις, πανεπιστημιακοί και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, μεταναστευτικές και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, φοιτητικοί σύλλογοι, πολιτικές οργανώσεις. Η Αριστερή Ενότητα είναι περήφανη που συμμετέχει στην συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Ειδικά σήμερα που η κυβέρνηση εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στον κόσμο της εργασίας και σαρώνει κεκτημένα και αυτονόητα δικαιώματα θεωρούμε ότι η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με τον κόσμο της εργασίας ενωμένο. Ανεξάρτητα φυλής, χρώματος, χώρας προέλευσης, Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι οφείλουν να αγωνιστούν για να μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση και την εργοδοσία να ρίξει τα βάρη της κρίσης στον κόσμο της δουλειάς. Απέναντι στην ιδεολογία του μίσους και της διαίρεσης, τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό, προτάσσουμε την ταξική ενότητα, τα κοινά συμφέροντα των εργαζομένων.

Οι 300 μετανάστες εργάτες που βρίσκονται σε απεργία πείνας ζουν και εργάζονται στη χώρα μας πολλά χρόνια. Ζητάνε να το κάνουν νόμιμα και όχι σε ένα καθεστώς διαρκούς τρομοκρατίας. Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας κάθε εργαζόμενου και εργαζόμενης. Μετανάστες και Έλληνες θα πορευτούμε μαζί μέχρι τη νίκη.

10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ

Ναόμ Τσόμσκι

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση - λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.
Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα, αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Η δική μας εξέγερση: γράμμα από το Cambridge

Πολλά έχουν γραφτεί στον ελληνικό Τύπο για την πρόσφατη φοιτητική εξέγερση στη Μεγάλη Βρετανία, ιδιαίτερα μάλιστα για την ασυνήθιστη κατάληψη στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, η κατάληψη βρίσκεται στην 10η ημέρα της. Η πιο μαζική έως σήμερα ανοικτή γενική συνέλευση έχει μόλις ολοκληρωθεί - δεν υπάρχει εδώ κανένας ηγέτης, ούτε καν επιτροπές, αφού όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά. Περισσότερα από 350 άτομα συζητούν ζωηρά για τις δράσεις των επόμενων ημερών, μέχρι την Πέμπτη - ημέρα ψήφισης του νέου νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση. Μεταξύ αυτών, μία ομάδα 20 περίπου μαθητών Γυμνασίου που ήρθαν εδώ με τον δάσκαλό τους, κάποιοι με τους γονείς τους.
Δίπλα τους μια αντιπροσωπεία των άστεγων της πόλης, θυμάτων της συστηματικής και βίαιης φιλελευθεροποίησης του κοινωνικού κράτους που έχει συντελεστεί στη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια. Εδώ και δεκάδες μέλη των τοπικών  συνδικάτων, δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί, αλλά και τοπικοί εκπρόσωποι του κόμματος των Πρασίνων και του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (Τροτσκιστές) - φυσικά κανείς από τα μεγάλα κόμματα, φιλελεύθεροι και εργατικοί όχι μόνο κρύβονται από τους αγανακτισμένους φοιτητές, αλλά έχουν καταδικάσει την κατάληψη ως “παράνομη και καταχρηστική” (σας θυμίζει κάτι;).
Μαζί μας και μια μικρή ομάδα αναρχικών, ντυμένοι με μαύρα ρούχα, που κάθονται στην άκρη της αίθουσας - είναι στο διάλειμμά τους από την περιφρούρηση της πύλης που οδηγεί στο υπό κατάληψη κτήριο της Πρυτανείας. Και φυσικά το πλήθος των καταληψιών, καθισμένοι οκλαδόν, παιδιά 19 και 20 ετών στην πλειοψηφία τους, μαζί με μερικούς διδακτορικούς, αλλά και πλήθος ακαδημαϊκών που φορούν τον επίσημο μανδύα τους σε ένδειξη συμπαράστασης. Τι έχει φέρει αυτό το ετερόκλητο πλήθος τόσο κοντά; Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση, ένα όμως είναι βέβαιο: η σύγκλιση που συντελείται εδώ είναι βαθιά πολιτική. Αντίθετα με τα όσα μας καταλογίζει ο κύριος Αρανίτσης στο πρόσφατο άρθρο του στην "Ε", τα αιτήματα της κατάληψης όχι μόνο δεν σχετίζονται με απολίτικα μικρο-συμφέροντα, αλλά τοποθετούν το βασικό ζήτημα της αύξησης των διδάκτρων στο εγγενές ιδεολογικό του πλαίσιο: κανένας από τους καταληψίες δεν θίγεται άμεσα από τα νέα μέτρα για τα δίδακτρα, τα οποία αφορούν τους τωρινούς μαθητές Λυκείου που θα εισέλθουν στην ανώτατη εκπαίδευση τα επόμενα χρόνια.
Προσωπικά, ως διδακτορικός ερευνητής δεν “θίγομαι” καν άμεσα. Θίγομαι όμως ηθικά. Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε το ελιτίστικο πανεπιστήμιό μας να ανοίξει πραγματικά τις πόρτες του σε όλους και να πάψει να είναι μηχανή αναπαραγωγής προνομιούχων. Ζητάμε από τη διοίκηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα στην ελεύθερη παιδεία για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Απαιτούμε αναγνώριση όλων των συνδικάτων στην ανώτατη εκπαίδευση και ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων και περικοπών σε όλους τους τομείς του Δημοσίου. Τι έχουμε κάνει για να διεκδικήσουμε αυτά τα αιτήματα; Συζητήσαμε τρόπους αντίστασης τόσο στην επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στους αποκλεισμένους εργαζόμενους, μαθητές και μετανάστες, όσο και στην οργανωμένη προσπάθεια των απανταχού φιλελεύθερων να αποϊδεολογικοποιήσουν αυτήν την επίθεση παρουσιάζοντάς την ως “αναγκαία για την οικονομική ανάκαμψη”. Οργανώσαμε διαλέξεις, αλλά και μια σειρά δράσεων με σκοπό την ανάδειξη των πολιτικών αιτίων της κρίσης: καταλάβαμε συμβολικά το δημαρχείο της πόλης για μερικές ώρες, καθώς και καταστήματα πολυεθνικών στο παρακείμενο Mall. Ναι, η δική μας εξέγερση στο Cambridge δεν είναι βίαιη. Στέκεται όμως ενάντια στη αγοραία βία ενός συστήματος που μας εγκλωβίζει όλο και περισσότερο στην αυταπάτη της καταναλωτικής ευτυχίας. Ο χώρος της κατάληψης αντιμετωπίζεται από όλους ως χώρος ελεύθερος, που γεννά έναν πραγματικά δημιουργικό πειραματισμό με τις έννοιες της άμεσης δημοκρατίας και της συλλογικής αυτονομίας. Πειραματισμό που ίσως δίνει ελπίδα σε μια προοπτική που δεν βασίζεται στη μεσσιανική λογική κανενός ηγέτη, κόμματος ή μιντιακού κατεστημένου, αναγνωρίζει το δικαίωμα όλων στον αυτοπροσδιορισμό - που όμως πραγματώνεται μέσα από άμεσες και συλλογικές δράσεις.

* Ο Άρης Κομπορόζος-Αθανασίου είναι ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ


Πηγή: Αυγή online

Σύγχρονα κάλαντα 2011

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Μας κατακλέψανε χοντρά
Λεφτά μας λέγαν πως υπάρχουν
Τάʼδωσαν, τάʼδωσαν σʼαυτούς που τάʼχουν

Και για να μη φωνάζουμε
Μπάτσους στους δρόμους βγάζουνε
Να δε- να δέρνουν τον κοσμάκη
Κι ο Άδωνης χέρι-χέρι με Γιωργάκη

Στο Δου-Νου-Του κακή χρονιά
Και στο ΠΑΣΟΚ που κυβερνά
Φτύστε του Mega τα δελτία
Καταντή- καταντήσανε αηδία

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Τον απεργό, τον πρόσφυγα
Πάντα, πάντα να τους στηρίζεις
Άλλοι φταί- άλλοι φταίνε, άλλους μη βρίζεις

Σύνοδος Πρυτάνεων

Απόφαση Έκτακτης Συνόδου των Πρυτάνεων στο Λαύριο στις 10/11 Δεκεμβρίου

Απόφαση πανελλαδικού διημέρου Αριστερής Ενότητας

Το πανελλαδικό διήμερο της ΑΡ.ΕΝ. γίνεται σε μια κρίσιμη εποχή για το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία. Γι αυτό η συζήτηση, η ανταλλαγή εμπειριών αλλά και οι αποφάσεις που θα πάρει θα είναι κρίσιμες για την κατεύθυνση που θα πάρει το ίδιο το φοιτητικό κίνημα.

Βρισκόμαστε στην καρδιά μιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και μπροστά στη χειρότερη περίοδο για τη χώρα μας μετά τη μεταπολίτευση. Έχουν περάσει μόλις 8 μήνες από τότε που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με αφορμή το χρέος στήριξε την έλευση του ΔΝΤ στη χώρα. Ένα χρέος που δε δημιουργήσαμε εμείς και καλούμαστε άδικα να πληρώσουμε. Η επιβολή του μηχανισμού στήριξης σε μια σειρά χωρών άλλωστε, εκτίναξε τη φτώχεια και την ανεργία, έριξε την οικονομία σε χρόνια ύφεση και ασφυξία και οδήγησε την κοινωνία στο μεσαίωνα, πυροδοτώντας ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που άλλαξαν ριζικά ένα ήδη χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Αυτές οι εξελίξεις δίνουν χώρο στην ακροδεξιά να καλλιεργεί τις επικίνδυνες αντιλήψεις της στη κοινωνία σκορπίζοντας φόβο και συντηρητισμό. Από την άλλη η ανοχή της κυβέρνησης απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις αποκαλύπτει και τη ρατσιστική της πολιτική. Μια πολιτική που από τη μια θέλει να ρίξει τις ευθύνες για την φτώχεια και την ανεργία στους πιο αδύναμους και από την άλλη θέλει να καλλιεργήσει κλίμα διάσπασης ανάμεσα στους Έλληνες και Μετανάστες εργαζόμενους.

Το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα εγκαθιδρύοντας μια νέα πολιτική και οικονομική κατάσταση, όχι επειδή αυτή ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, όχι επειδή δεν υπήρχε άλλη λύση, αλλά επειδή εκεί οδήγησαν οι καταστροφικές πολιτικές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και των εκφραστών του. Επιλογές που πάρθηκαν κόντρα στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Τους τελευταίους μήνες η εφαρμογή του μνημονίου σημαίνει διάλυση των πάντων. Τα σκληρά μέτρα που απαιτούν κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ έχουν οδηγήσει σε τραγικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, περικοπές σε όλες τις κοινωνικές δαπάνες που θα οδηγήσουν σε κλείσιμο νοσοκομεία και σχολεία, αύξηση των φόρων σε είδη βασικής ανάγκης, αύξηση της ακρίβειας και της ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών. Ο προϋπολογισμός για το 2011, πλήρως εναρμονισμένος σε αυτή τη λογική, συνεχίζει αυτό το έργο. Παράλληλα, τα δώρα προς τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο συνεχίζονται. Στην πραγματικότητα αμφισβητούνται βασικά κοινωνικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στην μόρφωση και την εργασία. Το σκηνικό που διαμορφώνεται για τους νέους εργαζόμενους είναι εφιαλτικό. Η γενιά μας καλείται να ζήσει με χειρότερους όρους από τους γονείς μας. Η ανεργία για τους νέους κάτω των 25 ετών βρίσκεται στο 31%, ενώ η ελαστική και ανασφάλιστη εργασία τείνει να γίνει κανόνας. Παράλληλα με όλα αυτά εκτυλίσσεται και μια άγρια επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Δεν είναι τυχαία η αύξηση της καταστολής, οι όλο και συχνότερες καταπατήσεις του ασύλου και η τρομοκρατική παρουσία της αστυνομίας κυριολεκτικά σε κάθε γωνία. Στόχος τους η τρομοκράτηση όσων αντιστέκονται.

Στην Ελλάδα του Μνημονίου, η Παιδεία για την Τρόικα και την κυβέρνηση Παπανδρέου, δεν επιτρέπεται να είναι η εξαίρεση στη σφοδρή επίθεση ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού και της νεολαίας που έχουν εξαπολύσει το τελευταίο 6μηνο. Από το Δημοτικό μέχρι τα ΑΕΙ-ΤΕΙ προωθείται η συνολική μετάλλαξή της. Από το Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση άνοιξε το θέμα της «αλλαγής του DNA της παιδείας στην Ελλάδα». Από τότε, μεσολάβησε η κατάθεση του επίσημου κειμένου για την έναρξη διαλόγου στη σύνοδο πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, η απόρριψή του από την πλειοψηφία των συγκλήτων των πανεπιστημίων και μια σειρά κινήσεων από την πλευρά κάποιων συλλόγων. Το νομοσχέδιο θα πάει για διαβούλευση στη Βουλή πριν τις γιορτές και η πρόθεση είναι να ψηφιστεί μέσα στο Γενάρη. Τα σχέδια της κυβέρνησης για τη διάλυση του δημόσιου Πανεπιστημίου, δεν έρχονται σε μια τυχαία στιγμή. Κρίση στην παιδεία σημαίνει ότι μια σειρά από ΑΕΙ και ΤΕΙ κλείνουν ή συγχωνεύονται αδυνατώντας να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα. Εν τω μεταξύ ενώ όλο και περισσότερες οικογένειες βυθίζονται στην φτώχεια, οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν για ακριβά συγγράμματα και αναλώσιμα, ενώ τα ενοίκια έχουν φτάσει στα ύψη. Ο νέος νομός-πλαίσιο έρχεται σαν ταφόπλακα πάνω στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, παραδίδοντας το δημόσιο πανεπιστήμιο στις ορέξεις των επιχειρήσεων, καθιστώντας το ούτε δωρεάν, ούτε δημόσιο, αλλά ούτε και πανεπιστήμιο.

• Εξατομίκευση σπουδών: θεσμοθετείται η είσοδος ανά σχολή και όχι ανά τμήμα. Ο κάθε φοιτητής παύει πλέον να παίρνει γνώσεις πάνω σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο σπουδών, αλλά δέχεται αποσπασματικές γνώσεις – πληροφορίες – προσόντα από διαφορετικά προγράμματα σπουδών, χωρίς προκαθορισμένο χρόνο φοίτησης και όλα αυτά στο όνομα της επιλογής, της ευελιξίας, των απεριόριστων δυνατοτήτων κ.ο.κ. Αυτό οδηγεί σε πτυχία πολλών μορφών και σε ένα ατέρμονο κυνήγι πιστωτικών μονάδων. Επέρχεται επομένως η υποβάθμιση και η διάλυση της έννοιας των μαζικών σπουδών και ο πλήρης κατακερματισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων και των συλλογικών μας διεκδικήσεων.
• Οικονομική αυτοτέλεια: Αυτός είναι ο βασικός πυλώνας των εξαγγελιών και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού. Με την «οικονομική αυτοτέλεια», που θα περιλαμβάνει και τη μισθοδοσία, θα επιβάλουν στα Πανεπιστήμια κανόνες ανώνυμης εταιρείας, για να αναζητούν πόρους από χορηγούς, να πωλούν «υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας», να διαφοροποιούν τις αμοιβές των διδασκόντων για να «προσελκύουν υψηλού κύρους εκπαιδευτικούς».
• Καλλικράτης στην παιδεία: Σε μια λογική περικοπής δαπανών με κάθε τρόπο ο «πανεπιστημιακός Καλλικράτης» υπάγει τη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων από αρμοδιότητα του κράτους σε αρμοδιότητα των σχηματισμένων περιφερειακών συμβουλίων, με κατεύθυνση την κατάργηση και συγχώνευση τμημάτων και δημιουργία «πρώτης και δεύτερης ποιότητας» σχολών. Απολύσεις διοικητικού και διδακτικού προσωπικού, μείωση του αριθμού των φοιτητών και δημιουργία μιας πρώτης τάξεως πελατείας για τα προσφάτως «νομιμοποιημένα» ιδρύματα (ΚΕΣ, ΚΕΚ, ΙΕΚ).
• Κατάργηση αυτοδιοίκητου: Η αντικατάσταση της διοίκησης των πανεπιστημίων από το «Συμβούλιο Διοίκησης», αντί της Συγκλήτου και των Γ.Σ. των Τμημάτων, έχει στόχο να ακυρώσει το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων, αλλά κυρίως την παρουσία και την παρέμβαση των φοιτητών/τριών στις αποφάσεις, για να επιβληθούν ολοκληρωτικά στην εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα των πανεπιστημίων οι κανόνες της αγοράς του κεφαλαίου και οι επιδιώξεις των επιχειρήσεων. Έτσι, μεταλλάσσεται το πανεπιστήμιο σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο που θα διοικείται από το Συμβούλιο-μάνατζερ, που θα επιβάλλει αυταρχικούς ρυθμούς και κανόνες στις σπουδές και στις εξετάσεις των φοιτητών, χωρίς περιθώρια ανάπτυξης κριτικής σκέψης και ριζοσπαστικής αμφισβήτησης.
• Κουπόνι φοιτητή: Μετατοπίζεται το χρηματοδοτικό σχήμα από την διαρκή κρατική χρηματοδότηση στην επιδότηση του κάθε φοιτητή. Αυτό ανοίγει το δρόμο για την επιβολή διδάκτρων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προωθώντας ένα πανεπιστήμιο που θα εντείνει τους ταξικούς φραγμούς. Μετατρέπεται ο φοιτητής σε πελάτη των ιδρυμάτων Α.Ε. που αγοράζει υπηρεσίες-σπουδές, ενώ όταν «τελειώσει» η πίστωση του κουπονιού θα αναγκαζόμαστε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη για να συνεχίσουμε τις σπουδές μας.

Στην ουσία, η κυβέρνηση θέλει να «τελειώσει» με την παιδεία σαν δημόσιο αγαθό. Το κράτος ξεμπερδεύει με τη συνταγματική υποχρέωση να χρηματοδοτεί τις σχολές δημιουργώντας έτσι ένα πανεπιστήμιο, το οποίο θα ξεπληρώνει κρατικά χρέη, ενώ παράλληλα μονιμοποιείται και βαθαίνει η αντίληψη της εργασίας -και μάλιστα με τους χειρότερους όρους- ως ευκαιρία αντί για κοινωνικό δικαίωμα. Ο εργαζόμενος με «σύνολο δεξιοτήτων και προσωπικές διαδρομές» αντί για ενιαίο πτυχίο, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν υπεύθυνο για τη δεινή του κατάσταση, αφού δεν πάλεψε περισσότερο, δεν μάζεψε αρκετά ECTS κ.ο.κ. Η Διαμαντοπούλου και οι σύμμαχοί της θέλουν ένα πανεπιστήμιο «εργοστάσιο παραγωγής» των αυριανών ευέλικτα εργαζομένων. Ένα πανεπιστήμιο περισσότερο κερδοφόρο για την αγορά, που θα προάγει τη γνώση με όρους οικονομικής ανταποδοτικότητας και όχι κοινωνικής χρησιμότητας. Θέλουν ένα πανεπιστήμιο που να αποπληρώνει χρέη.

Ταυτόχρονα ένα ακόμα κέρδος γι’ αυτούς θα είναι η δημιουργία ενός αυταρχικού και αποστειρωμένου πανεπιστημίου χωρίς ελευθερίες και δικαιώματα. Η επίθεση στο άσυλο είναι επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδεύει με το πανεπιστήμιο ως χώρο ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων, ριζοσπαστικοποίησης και αμφισβήτησης.

Η επίθεση στην εργασιακή προοπτική των νέων εντείνεται ακόμη περισσότερο με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης, διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350-400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Απέναντι σε αυτή τη μεγάλη επίθεση μπορεί να υπάρξει απάντηση. 

Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ακύρωση του μνημονίου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της και για να φύγει το ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Για όλα τα παραπάνω, είναι αναγκαίο όσο ποτέ η συγκρότηση ενός μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος, αντίστοιχου και μεγαλύτερης κλίμακας από του 2006-2007, το οποίο θα πυροδοτήσει μεγαλύτερους κοινωνικούς αγώνες, θα βάλει φρένο στην επιχειρούμενη διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θα ανοίξει μια κεντρική αντιπαράθεση απέναντι στην τρόικα και την κυβέρνηση. Για να αποτελέσει τις απαρχές μιας μαζικής εισβολής στο προσκήνιο  της νεολαίας που συμπιέζεται, απορρίπτεται, αποτελεί καύσιμη ύλη στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Για να θέσει τις απαρχές ενός κοινωνικού μετώπου και μιας λαϊκής εξέγερσης που θα διεκδικήσει έναν άλλο δρόμο. Να διδαχτούμε από τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών φοιτητικών κινημάτων της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, την αποφασιστικότητά τους και τις δυναμικές μορφές πάλης που υιοθέτησαν. Να ξαναζωντανέψουμε τις ελπίδες που αναδύθηκαν μέσα από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ελπίδες που εκφράστηκαν μαζικά τόσο στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της 5ης Μάη όσο και στις διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη. Ελπίδες που πρέπει να εκφραστούν και στη Γενική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη.

Ωστόσο η απάντηση που έρχεται από τα πανεπιστήμια απέναντι στα μέτρα είναι κατώτερη των περιστάσεων. Παρά τη φανερή αγανάκτηση του κόσμου απέναντι στη πολιτική του μνημονίου, μια μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών δεν συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες όπως οι συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων ή οι καταλήψεις. Τη μεγαλύτερη ευθύνη γι αυτό έχουν φυσικά οι παρατάξεις της ΠΑΣΠ-ΔΑΠ που συστηματικά σαμποτάρουν αυτές τις διαδικασίες, προσπαθώντας να εμποδίσουν την έκφραση της κοινωνικής απογοήτευσης και οργής. Μερίδιο ευθύνης φέρνει όμως και μεγάλο κομμάτι της φοιτητικής αριστεράς. Η ΠΚΣ-ΜΑΣ δείχνει να επιλέγει τον δρόμο του απομονωτισμού και της περιχαράκωσης, δείχνοντας πως αδιαφορεί για τη συγκρότηση του κινήματος και ενδιαφέρεται μόνο για την αναπαραγωγή του κομματικού της μηχανισμού. Η ΕΑΑΚ παρουσιάζει έναν αποσπασματικό σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας εργαλεία του παρελθόντος αρνούμενη να αντιστοιχηθεί με τα αυξημένα καθήκοντα του σήμερα. Παράλληλα αντιλαμβανόμαστε ως ΑΡ.ΕΝ. την ανάγκη της ενότητας στη δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και καλούμε σταθερά σε αυτή. Επομένως, η αριστερά στα πανεπιστήμια χρειάζεται να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες από τα κάτω που θα αλλάξουν τα πράγματα. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να χαράξει έναν πολιτικό προσανατολισμό που θα το καθιστά ικανό να δώσει απαντήσεις. Να ορίσει τον εχθρό του, την κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και να στοχεύσει προς αυτόν τα πυρά του. Να παλέψει για την οικοδόμηση του δικού μας στρατοπέδου συγκροτώντας ένα συνεχές κίνημα εντός των σχολών και της νεολαίας. Να προσδιορίσει τη θέση ως οργανικό κομμάτι και πυροδοτητή ενός ευρύτερου κοινωνικού ανατρεπτικού σχεδίου.

Η Αριστερή Ενότητα δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι η δύναμη που κινείται μέσα στις σχολές με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία. Η Αριστερή Ενότητα χρειάζεται να δουλέψει στην κατεύθυνση του να παρθούν πρωτοβουλίες που θα κινητοποιήσουν, θα συσπειρώσουν και θα ξαναζωντανέψουν τους φοιτητικούς συλλόγους και τις διαδικασίες τους, συγκροτώντας ένα ζωντανό ηγεμονικό ρεύμα, που θα αντιπαλεύει τη μνημονιακή πολιτική.

Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει αναπτυχθεί ένα μαζικό κίνημα ενάντια στο νόμο πλαίσιο, ενάντια στην κυβέρνηση και τα μέτρα, χρειάζεται να ανασυγκροτήσουμε το Φ.Κ. και να δυναμώσουμε τις συλλογικές διαδικασίες. Να επανοηματοδοτήσουμε και να μαζικοποιήσουμε τις συνελεύσεις και να κάνουμε πιο αποτελεσματικές τις Συντονιστικές Επιτροπές Κατάληψης και τις Επιτροπές Υλοποίησης Πλαισίου. Να πάρουμε πρωτοβουλίες, προωθητικές και όχι αντιπαραθετικές για τις Γ.Σ., που θα συσπειρώνουν και θα δίνουν χώρο και λόγο σε κάθε φοιτητή-τρια, εργαζόμενο του πανεπιστημίου, καθηγητή που θέλει να οργανώνει καθημερινά τη μάχη στις σχολές. Έτσι θα εμπνεύσουν τους φοιτητές που δεν καλύπτονται από το υπάρχον σκηνικό και που θέλουν να αλλάξουν τόσο τη φοιτητική τους καθημερινότητα όσο και την κοινωνία. Για να μπορέσει η Αριστερή Ενότητα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αποδεικνύοντας κάθε στιγμή πως πραγματικά είναι το πιο ενωτικό και ελπιδοφόρο εγχείρημα μέσα στα πανεπιστήμια, χρειάζεται να τολμάει, να παίρνει πρωτοβουλίες και να μην περιμένει απλά σαν θεατής τις εξελίξεις.

Απέναντι σε εχθρούς που φαίνονται μεγάλοι, πρέπει να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, διαρκές, πανεκπαιδευτικό, αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό μπλοκ αγώνα. Σε ένα κενό πρωτοβουλιών και πολιτικών απαντήσεων η Αριστερή Ενότητα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Να αξιοποιήσουμε την εμπειρία του νικηφόρου κινήματος απέναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16, προωθώντας την πολιτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Να δουλέψουμε για μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα δημιουργήσει ρήγματα στις κυρίαρχες επιλογές του κεφαλαίου. Επίσης, αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη ενός αποτελεσματικού Φ.Κ. Κάτι τέτοιο εξασφαλίζεται και με τον εκδημοκρατισμό του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, μέσω της συγκρότησης δομών που διασφαλίζουν τη συμμετοχή των συλλόγων, τόσο στη διαδικασία, όσο και στη λήψη αποφάσεων. Σκιαγραφώντας κομμάτια του άλλου δρόμου να ξαναδώσουμε ελπίδα σε μια κοινωνία που της έχουν κλέψει κάθε συλλογικό όραμα και προοπτική. 

Να πάρουμε πρωτοβουλίες από τα κάτω συνδεόμενες με την κοινωνία, ώστε το φοιτητικό κίνημα να κερδίσει την συμπαράστασή της. Να τολμήσουμε να αλλάξουμε, να τολμήσουμε να απαντήσουμε θετικά στο κάλεσμα της ιστορίας, να τολμήσουμε να γίνουμε η γενιά που αρνούμενη την πραγματικότητα του μνημονίου θα αλλάξει ριζικά την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Η τρομοκρατία δεν μας σταματά!

Οι μαζικότατες διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη, δύο χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, απέδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πώς τα αιτήματα που ανέδειξε η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η συμμετοχή  20.000  και πλέον ανθρώπων σε αυτές φανέρωσαν πως μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι δεν δίνουν συγχωροχάρτι στις πολιτικές  της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.

Η πολιτική της κυβέρνησης αποτυπώθηκε στην φοβερή καταστολή με χημικά και ξύλο των φοιτητικών συλλόγων! Συγκεκριμένα, οι Σύλλογοι Φιλοσοφικής και Νομικής Αθήνας χτυπήθηκαν άγρια και αναίτια από τις δυνάμεις καταστολής με δεκάδες διαδηλωτές τραυματισμένους και 83 προσαχθέντες στη ΓΑΔΑ. Από την προσυγκέντρωση, κιόλας, της πορείας έγινε ξεκάθαρο ότι μόνος στόχος ήταν η τρομοκράτηση των συγκεντρωθέντων και η διάλυση της πορείας πριν ακόμα αρχίσει.

Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας έξω απο τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Η συγκέντρωση έιχε προγραμματιστεί σε συμπαράσταση των 42 συλληφθέντων φοιτητών (οι οποίοι θα οδηγούνταν τo το πρωί της Τρίτης στον Εισαγγελέα με ανυπόστατες και επαναλαμβάνόμενες κατηγορίες). Εκεί χτυπήθαν αρκετοί συγκεντρωμένοι καθώς και ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ, ο οποίος υπέστη διάσειση και μαζί με ένα μέλος της ΑΡΕΝΑ βρέθηκαν στο νοσοκομείο.

 Στο Αγρίνιο την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 2010 στις 12 το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε  πορεία των μαθητών απο τα λύκεια της πόλης η οποία και κατέληξε στο αστυνομικό μέγαρο. Εκεί τους περίμενε μια διμοιρία ΜΑΤ η οποία επιτέθηκε απρόκλητα με χημικά και γκλομπ και συνέλαβε 5 μαθητές. Για αρκετές ώρες δεν υπήρχαν πληροφορίες για την υγεία των μαθητών, ούτε και για το αν τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Το απόγευμα ευτυχώς οι μαθητές αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά σχηματίστηκε ενάντιά τους δικογραφία που δίνει το δικαίωμα στον εισαγγελέα να απαγγείλει μελλοντικά κατηγορίες.

Αυτή η στάση των δυνάμεων καταστολής αναδεικνύει την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να τρομοκρατήσει οποιονδήποτε αμφισβητεί τις πολιτικές τις επιλογές, αδιαφορώντας ακόμα και για τη σωματική ακεραιότητα.
Αν η κυβέρνηση θεωρεί, ότι με αυτές τις μεθόδους, της  ωμής βίας, θα τρομάξει τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία και την Αριστερά τότε είναι γελασμένη. Το ΠΑΣΟΚ για ακόμα μια φορά φαίνεται να μην έχει διδαχθεί τίποτα από τη σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών αγώνων. Αντίθετα, επιδεικνύει την εμμονή της να προχωρήσει στην πιο σκληρή επίθεση στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, ανεξαρτήτως των αντιδράσεων και της κοινωνικής νομιμοποίησης  .
Σήμερα, περισσότερο παρά πότε, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως την ανατροπή της πιο βάρβαρης πολιτικής και της κυβέρνησης που την υλοποιεί.

Ως Αριστερή Ενότητα θεωρούμε χρέος μας να εντείνουμε τους αγώνες μας ενάντια στο Μνημόνιο και την πολιτική που Κυβέρνηση, Τρόικα και ΔΝΤ εφαρμόζουν. Με ενωτικές πρωτοβουλίες δράσεων στις σχολές, με γενικές συνελεύσεις και ενεργοποίηση των φοιτητικών συλλόγων θα παλέψουμε για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Θα αγωνιστούμε για να σταματήσουμε τη διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την υποβάθμιση της ζωής μας. Στόχος είναι να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό ρεύμα αντίστασης της νεολαίας εντός και εκτός σχολών, που θα αποτελέσει τη σπίθα για την ανάπτυξη των αντιστάσεων και θα παλέψει ενωμένο με τους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας. Αντλώντας δύναμη και έμπνευση από την εξέγερση του Δεκέμβρη έδειξε πως η νεολαία μπορεί να αντιδρά, μπορεί να παίρνει την κατάσταση στα χέρια της.

Η τρομοκρατία δεν μας σταματά!

6η Δεκέμβρη

Η 6η Δεκέμβρη 2008 είναι μια μέρα σταθμός στην σύγχρονή ελληνική πραγματικότητα.Η εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου αποτέλεσε το σημείο, το γεγονός, που με αστάθμητο, δηλαδή τυχαίο τρόπο, συμπύκνωσε τις αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας και τα αδιέξοδα της νεολαίας.
Η συσωρευμένη οργή, ξέσπασε σε ένα ορμητικό ποτάμι συνολικής αμφισβήτησης όλης της κυρίαρχής πολιτικής, που τόσα χρόνια προσπαθούσε να μας κλέψει το δικαίωμα στην παιδεία, την εργασία, και έφτασε να μας κλέβει και το δικαίωμα στη ζωή.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα γενικευμένα αδιέξοδα της νεολαίας και της επισφαλούς εργασίας  παραμένουν επίκαιρα. Γιατί όλοι αυτοί που ξόρκιζαν τον κόσμο της εξέγερσης, τώρα μας λένε να πάμε όλοι μαζί για να σώσουμε τη χώρα από την κρίση.

Η σημερινή πραγματικότητα, όμως, καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα δύο σύμβολα που γεννήθηκαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και η Κωνσταντίνα Κούνεβα, νοηματοδοτούν τους αγώνες μας και ξεχωρίζουν εχθρούς και φίλους. Από τη μία πλευρά υπάρχει η κυβέρνηση με τους συμμάχους της, που με πρόσχημα την κρίση μας καλούν να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις, μας στερούν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, κάνουν τη ζωή μας λάστιχο για να μην περάσουμε το κατώφλι της ανεργίας, βάζουν περιορισμούς στο δικαίωμα μας στην γνώση και από την άλλη πλευρά είμαστε όλοι εμείς που όπως τότε τις μέρες της εξέγερσης, έτσι και τώρα ξέρουμε πολύ καλά ότι το μοναδικό μας χρέος είναι  να διεκδικήσουμε για όλους τους λόγους του κόσμου καλύτερη ζωή για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας .

Πανελλαδικό διήμερο Αριστερής Ενότητας

Προσαγωγές στη μαθητική πορεία

Στην σημερινή μαθητική πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έγιναν 5 προσαγωγές μαθητών. Οι πληροφορίες είναι ακόμη συγκεχιμένες και δεν γνωρίζουμε αν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες ή όχι.

Καλούμε τους φοιτητές να συμμετέχουν στην πορεία που έχει καλεστεί στις 18:00 έξω απο το χώρο του δημαρχείου ενάντια στην αστυνομική βία.

Η τρόικα δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις

Πιέζει για αναγνώριση των κολεγίων η τρόικα

Επίσπευση των διαδικασιών επαγγελματικής αναγνώρισης των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων ζητά τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπρόσωποι της οποίας επισκέφτηκαν χθες αιφνιδιαστικά το υπουργείο Παιδείας και ζήτησαν να ενημερωθούν σχετικά. Παράλληλα, η Κομισιόν συνεχίζει να πιέζει για αναγνώριση όχι μόνο των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων κολεγίων, αλλά και την ακαδημαϊκή αναγνώριση των κολεγίων αυτών

Μια αιφνιδιαστική επίσκεψη Όσον αφορά το πρώτο θέμα, την επαγγελματική αναγνώριση, το υπουργείο ήταν έτοιμο να απαντήσει στους εκπροσώπους της Επιτροπής ότι από την ερχόμενη κιόλας εβδομάδα αναμένονται οι σχετικές αποφάσεις. Η ακαδημαϊκή, όμως, αναγνώριση τους είναι ένα θέμα το οποίο η Ελλάδα αρνείται να διαπραγματευτεί, επικαλούμενη σχετική συνταγματική απαγόρευση. Κι ας είχαν αποστείλει σχετικό έγγραφο οι εκπρόσωποι της Κομισιόν την προηγουμένη της επίσκεψής τους, κάνοντας λόγο για τη διεξαγωγή συζητήσεων για «αµοιβαία ακαδηµαϊκή αναγνώριση» των κολεγιακών πτυχίων. Στη χθεσινή τους, πάντως, σύντομη επίσκεψη στο υπουργείο, οι εκπρόσωποι της επιτροπής επέλεξαν να μην πιέσουν για ακαδημαϊκή αναγνώριση. Αναφέρθηκαν μόνο στο θέμα της επαγγελματικής αναγνώρισης, την οποία και αποδέχεται η Ελλάδα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής οδηγίας 36/2005. Ζήτησαν, λοιπόν, πλήρη αναφορά για τις ενέργειες της χώρας μας για ενσωμάτωση της οδηγίας αυτής στο ελληνικό δίκαιο και τις διαδικασίες για την εφαρμογή της αναγνώρισης. Οπότε απλά τους δόθηκε ο σχετικός φάκελος. Σημειώνεται ότι η χθεσινή επίσκεψη των εκπροσώπων της Κομισιόν στο υπουργείο Παιδείας εντάσσεται στο πλαίσιο των οδηγιών της τρόικας για πλήρη εφαρμογή των επιταγών του Μνημονίου από όλα τα υπουργεία. Στο Μνηµόνιο, δηλαδή, περιλαµβάνεται και η υποχρέωση τήρησης της ευρωπαϊκής νοµοθεσίας για τα κολέγια. Επαγγελματική αλλά όχι ακαδημαϊκή αναγνώριση Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένονται οι αποφάσεις οι οποίες θα αναγνωρίζουν επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των κολεγίων. Την ίδια, όμως, στιγμή, ορισμένα κολέγια και απόφοιτοι έχουν καταφύγει στη Δικαιοσύνη ζητώντας και ακαδημαϊκή αναγνώρισή τους. Τη δημοσίευση αποφάσεων με τις οποίες για πρώτη φορά θα γίνεται επαγγελματική αναγνώριση πτυχιούχων των κολεγίων περιμένουμε μέσα στην επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα και με χθεσινή ανακοίνωση του ειδικού γραµµατέα Τριτοβάθµιας Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας, κ. Β. Παπάζογλου. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για 20 με 30 αποφάσεις οι οποίες θα εκδοθούν από το νεοσύστατο Συµβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελµατικών Προσόντων (ΣΑΕΠ). Το συμβούλιο αυτό ξεκίνησε τη λειτουργία του στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη κι έχει ως τώρα δεχθεί 182 αιτήσεις αναγνώρισης, ενώ εκκρεμούν ακόμη 600. Σε πρακτικό επίπεδο η επαγγελματική αναγνώριση των κολεγίων σημαίνει ότι οι απόφοιτοί τους έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, και εγγραφής σε επιμελητήρια και επαγγελματικούς συλλόγους του κλάδου τους. Επιπλέον, μπορούν να διεκδικήσουν, προβάλλοντας τα πτυχία τους, αυξήσεις αμοιβών και προαγωγές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Πάντως η διαδικασία αναγνώρισης, ακόμη και στην περίπτωση της επαγγελματικής αναγνώρισης, των δικαιωμάτων των αποφοίτων αναμένεται να κρατήσει καιρό. «Ο ΔΟΑΤΑΠ, ο οργανισμός που αντικατέστησε το πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ, προχωρά σε αναγνώριση και αντιστοίχιση των πτυχίων του εξωτερικού με πολύ αργούς ρυθμούς. Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο ένας πτυχιούχος από πανεπιστήμιο του εξωτερικού να περιμένει έως και ένα χρόνο για την αναγνώριση του τίτλου σπουδών του. Στόχος μας είναι να κάνουμε την ισοτίμηση των πτυχίων του εξωτερικού σε μία ή δύο μέρες» δήλωσε σχετικά ο κ. Παπάζογλου, τονίζοντας την ανάγκη για εκσυγχρονισμό του αρμόδιου οργάνου. Αλλά και όσον αφορά το θέμα της ακαδημαϊκής αναγνώρισης αναμένονται εξελίξεις. Συγκεκριμένα, αναμένεται σύντομα η δηµοσίευση απόφασης του ∆ιοικητικού Εφετείου της Αθήνας µε την οποία υποχρεώνεται ο ∆ΟΑΤΑΠ να εξετάσει σχετική αίτηση αποφοίτου κολεγίου. Σύμφωνα, όμως, με ρεπορτάζ των Νέων, η κυβέρνηση θα προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας μόλις δημοσιευτεί η απόφαση αυτή.      Πηγή: tvxs.gr

Νέο Συντονιστικό

Νέο Συντονιστικό ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση καλέστηκε την Δευτέρα 29 Νοεμβρίου και ώρα 19:00 στην αίθουσα 7 του πανεπιστημίου.

Τα νέα μέτρα της υπουργού Άννας Διαμαντοπούλου δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Πρέπει να ανασυνταχθούμε και να βρούμε νέους τρόπους δράσης ενάντια σε κάθε αντίπαλο της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

Η τρόικα δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, επηρεάζεις τις ζωές και τα πτυχία μας.

Αναβολή Συνέλευσης

Η έκτακτη φοιτητική συνέλευση που είχε οριστεί για την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου αναβάλλεται λόγω χαμηλής προσέλευσης και μεταφέρεται την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου οπότε και είχε οριστεί η τακτική συνέλευση με τα ίδια θέματα, καθώς και με την προσθήκη του θέματος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Η συνεύλεση θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο και ώρα 13:00.

Συνέλευση

Την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου και ώρα 12:00 στο χώρο του αμφιθεάτρου θα πραγματοποιηθεί έκτακτη φοιτητική συνέλευση με θέμα:

-Θέματα Παιδείας

-Ανακοινώσεις Παρατάξεων

-Νόμος Πλαίσιο
  

Η παρουσία όλων κρίνετε απαραίτητη!

Συντονιστικό

Την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου και ώρα 18:00 στην αίθουσα 7 θα πραγματοποιηθεί συντονιστικό ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

ΌΛΟΙ ΕΚΕΙ!