Η 6η Δεκέμβρη 2008 είναι μια μέρα σταθμός στην σύγχρονή ελληνική πραγματικότητα.Η εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου αποτέλεσε το σημείο, το γεγονός, που με αστάθμητο, δηλαδή τυχαίο τρόπο, συμπύκνωσε τις αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας και τα αδιέξοδα της νεολαίας.
Η συσωρευμένη οργή, ξέσπασε σε ένα ορμητικό ποτάμι συνολικής αμφισβήτησης όλης της κυρίαρχής πολιτικής, που τόσα χρόνια προσπαθούσε να μας κλέψει το δικαίωμα στην παιδεία, την εργασία, και έφτασε να μας κλέβει και το δικαίωμα στη ζωή.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα γενικευμένα αδιέξοδα της νεολαίας και της επισφαλούς εργασίας παραμένουν επίκαιρα. Γιατί όλοι αυτοί που ξόρκιζαν τον κόσμο της εξέγερσης, τώρα μας λένε να πάμε όλοι μαζί για να σώσουμε τη χώρα από την κρίση.
Η σημερινή πραγματικότητα, όμως, καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα δύο σύμβολα που γεννήθηκαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και η Κωνσταντίνα Κούνεβα, νοηματοδοτούν τους αγώνες μας και ξεχωρίζουν εχθρούς και φίλους. Από τη μία πλευρά υπάρχει η κυβέρνηση με τους συμμάχους της, που με πρόσχημα την κρίση μας καλούν να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις, μας στερούν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, κάνουν τη ζωή μας λάστιχο για να μην περάσουμε το κατώφλι της ανεργίας, βάζουν περιορισμούς στο δικαίωμα μας στην γνώση και από την άλλη πλευρά είμαστε όλοι εμείς που όπως τότε τις μέρες της εξέγερσης, έτσι και τώρα ξέρουμε πολύ καλά ότι το μοναδικό μας χρέος είναι να διεκδικήσουμε για όλους τους λόγους του κόσμου καλύτερη ζωή για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου